Nanneddu meu su mundu est gai,
a sicut erat non torrat mai.
Semus in tempos de tirannias,
infamidades e carestias.
Como sos populos cascant che cane,
gridende forte: “Cherimus pane! “
Famidos, nois semus pappande
pan’e castanza, terra cun lande.
Terra ch’a fangu torrat su poveru
senz’alimentu, senza ricoveru.
Semus sididos in sas funtanas,
pretende s’abba parimus ranas.
Peus su famene chi, forte, sonat
sa janna a tottus e non perdonat.
Cuddas banderas numeru trinta,
de binu’onu, mudad’hant tinta.
Appenas mortas cussas banderas
non piùs s’osservant imbreagheras.
Adiosu, Nanni, tenedi contu,
faghe su surdu, ettad’a tontu.
A tantu, l’ides, su mund’est gai,
a sicut erat non torrat mai.